اشتباهات رایج در برنامه ریزی چه چیزهایی هستند؟ و چرا نمی‌گذارند تا آن‌ها را عملی کنیم؟ در این مقاله آموزشی با من همراه باشید.
این مقاله یکی از جلسات دوره برنامه‌ریزی حرفه‌ای است.
احتمالا شما هم بارها برنامه‌ریزی کرده‌اید. و با خودتان گفته‌اید که اینبار فرق می‌کند اینبار حتما برنامه‌ام را به سرانجام خواهم رساند. شاید حتی چند کار را هم انجام داده باشید اما باز هم ادامه‌دار نبوده است و حالتان از این قضیه به هم خورده باشد، درک‌تان می‌کنم وضعیت بدی‌ست؛ اما چطور می‌توانیم این مشکل را حل کنیم؟! کاری ندارد فقط کافی‌ست با من در این مقاله و مقاله‌های بعدی همراه باشید. کمربندهایان را سفت ببندید که می‌خواهیم شروع کنیم.
اشتباهات رایج در برنامه ریزی
در این مقاله آموزشی ما به اشتباهات رایج در برنامه ریزی می‌پردازیم. در مقالات آموزشی بعدی نحوه برنامه‌ریزی کردن را آموزش خواهیم داد، که چطور برنامه‌ای بنویسیم که اجرایی شود؟!
آیا می‌دانستید ما ربات نیستیم؟
اولین مشکل و اصلی‌ترین مشکل ما در برنامه‌ریزی این است که ما اصلا به توانایی‌هایمان توجه نمی‌کنیم.اصلا به این توجه نمی‌کنیم که ماه‌ها یا حتی سالهاست که بیش از یک ساعت در طول روز مطالعه نداشته‌ایم ولی الان چون جوگیر شده‌ایم با خود می‌گوییم:«من حتما حتما حتما امروز پنج ساعت مطالعه خواهم داشت یا سه ساعت ورزش می‌کنم» و… حتی شاید روزهای اول این کارها را انجام دهید اما مسلما ادامه‌دار نخواهند بود، چرا؟ چون ما خود را ربات فرض می‌کنیم و همین کار را خراب می‌کند.
راه‌حل:
به خودتان نگاهی بیندازید ببینید این برنامه‌ای که نوشتید با توجه به شرایط الانتان برنامه‌ای منطقی‌ست؟ من نمی‌گویم تنبلی کنید؛ بلکه می‌گویم ما انسانیم!
تنبلی و اهمالکاری می‌کنیم
یکی از اشتباهات رایج در برنامه ریزی، تنبلی و اهمالکاری است. راه حل این موضوع پیش معتادهاست! بلههه؟ درست شنیدی از معتادها یاد بگیر؛ می‌پرسی چطور؟ ببین عزیز دلم هیچ معتادی از ابتدا با خودش نگفته است که من می‌خواهم یک معتاد نامدار شوم، او با قدم‌‌های بسیار کوچک شروع کرده است، بار اول با خودش گفته که:« حالا بذار یه کوچولو امتحان کنم ببینم چی میشه» همین باعث شد که در دام اعتیاد گیر کند؛ حالا حتما با خودت می‌گویی: «الان این چه ربطی داشت؟» عزیز دلم ربطش این است که ما یاد گرفته‌ایم کارهای خوب را بزرگ شروع کنیم و کارهای بد را کوچک!
چرا روی این موضوع تاکید دارم؟ چون مغز ما ازکارهای بزرگ می‌ترسد ولی برای انجام کارهای کوچک مانعی سر راهمان نمی‌گذارد؛ مغز ما وقتی می‌بیند ما برای انجام کاری که باید انجامش دهیم، استرس داریم، می‌گوید: «پس چرا وقتی نوشابه می‌نوشید چنین حسی نداشت؟ یا چرا وقتی می‌خواست وارد اینستاگرام شود تعلل نکرد و احساس بدی هم نداشت پس الان چرا چنین حسی دارد؟» و به این نتیجه می‌رسد که این کار برایمان خطرناک است پس بهانه‌ها و موانعی را به وجود می‌آورد که آن کار را انجام ندهیم چون مغز ما برای بقا برنامه‌ریزی شده است.
راه‌حل:
از قانون پنج ثانیه‌ای استفاده کن، قانون پنج ثانیه‌ای می‌گوید:« ما فقط پنج ثانیه فرصت داریم تا کاری که می‌خواهیم انجام دهیم را انجامش دهیم در غیر اینصورت مغز شروع می‌کند به بهانه آوردن که: «مگه دیوونه شدی که میخوای هشت ساعت درس بخونی؟ الان بیرون هوا سرده، کرونا هم هست، پس بی‌خیال ورزش کردن شو» درحالی که اگر در همین زمان دوستمان زنگ بزند و بگوید که: «بیا بریم بیرون یه چرخی بزیم» بی‌درنگ این کار را انجام خواهیم داد در حالی‌که نه کرونا از بین رفته و نه هوا گرم‌تر شده؛ فقط حس‌مان است که تغییر کرده و همچنین ما در پنج ثانیه طلایی اقدام کرده‌ایم. (برای اطلاع بیشتر از این موضوع از کتاب قانون پنج ثانیه‌ای اثر مل رابینز استفاده کن)
برنامه‌مان به اندازه کافی انعطاف‌پذیر نیست
وقتی برای خودمان برنامه‌ریزی می‌کنیم باید فکر همه چیز را بکنیم؟ مثلا باید در برنامه‌مان جایی برای کارهای غیرمنتطره هم در نطر بگیریم؛ همیشه کارها بر وفق مراد پیش نمی‌رود، اگر این کار را انجام ندهی با هر کار کوچک پیش بینی نشده‌ای، برنامه‌ات به هم می‌خورد وادامه روز را از دست خواهی داد؛ می‌دانیم که در طول روز کلی از این اتفاقات قرار است بیفتد پس اگر فکری به حالشان نکنیم باید قید این را بزنیم که طبق برنامه پیش برویم.
راه‌حل:
حداقل باید سی تا چهل درصد از زمانت را برای این موضوعات در نظر بگیری تا برنامه‌ات را به سرانجام برسانی؛ شاید فکر کنی که با این کار تقریبا نصف زمانت از بین خواهد رفت اما اینطور نیست، با این روش کارهای بیشتری انجام می‌دهی و تازه از زمان بیشتری هم بهره‌مند خواهی شد؛ چراکه در موقعیت اول با اتفاقات غیرمنتظره کل روزت از دست می‌رود ولی در موقعیت دوم هم به انجام کارهای برنامه‌ات می‌رسی و هم برای کارهای غیرمنتظره برنامه‌ریزی کرده‌ای و این عالی‌ست.
چرا برنامه‌ریزی هامون عملی نمیشه
سه علت مهم را ذکر کردم ، نگرش رباتی ، تنبلی و اهمالکاری و عدم انعطاف پذیری. همین سه مورد را حل کنید و ببینید چقدر جلو می‌افتید.
این مقاله قسمت کوچکی از سری مقاله‌های برنامه‌ریزی‌ست که درباره اشتباهات رایج در برنامه ریزی بود. قرار است مقالات آموزشی کوتاه و مفید بیشتری قرار دهیم تا کمک کنیم درست برنامه‌ریزی کنید و به اجرا برسانید. امیدوارم که دانا و عملگرا باشی.
این مقاله برای من مفید بود
1+ 10 نفر این مقاله را پسندیده
