چگونه به دیگران کمک کنیم؟ کمک کردن به دیگران چه آدابی دارد؟ با ما همراه باشید تا این پاسخها را بیابیم.
کمک کردن وظیفهای اخلاقی و اجتماعی است که سبب شد خود شما میشود. با کمک کردن از نعمت داشتن رشد شخصیت ، وجدان آسوده و دریافت حمایتهای اجتماعی بهرهمند خواهید شد. در این نوشتار ده نکته از آداب کمک کردن را مرور خواهیم کرد.
به کسی کمک کنید که واقعا نیازمند کمک باشد.
یکی از مهمترین نکات در کمک به دیگران شناسایی نیاز دیگران و کمک بر اساس نیازها است. اگر کسی در زمینه خاصی محتاج به کمک نباشد ، کمک کردن به او معنایی ندارد. و کاری بدون فایده خواهد بود. زیرا سبب رشد خود آن شخص نمیشود و از طرف دیگر سبب اتلاف وقت و منابع شما خواهد بود.
طوری کمک کنید که سبب رشد آن شخص بشود.
سعی کنید کمک شما در راستای رشد مهارتها و توانمندیهای افراد باشد. نه اینکه آنها را وابسته بار بیاورد. به آزادی و استقلال افراد احترام بگذارید. کمک به نحوی کنید که هم نیاز آنان برطرف شود و هم اینکه هدفمند باشد و افراد را به سمت اهدافشان حرکت دهد.
به اندازه ظرفیت افراد به ایشان کمک کنید.
همیشه به اندازه ظرفیت افراد به آنها کمک کنید و نه بیشتر. در این حالت او قدر کمک شما را خواهد دانست و از کمک شما در جهت رشد خودش بهرهبرداری خواهد کرد. اگر بیش از حد ظرفیتش کمک کنید ، زمینه نابودی او را ممکن است فراهم کنید.
مثلاً دوستتان به پنج میلیون تومان پول نیاز دارد و شما با دادن کمک غیر ضروری پنجاه میلیون تومانی به او ، برای وی پول اضافهای روی دستش بگذارید که راه استفاده صحیح از آن را نداند و در مسیر اشتباهی از آن استفاده کند. در این حالت شما به جای خدمت به آن شخص ، ممکن است به او خیانت کنید.
کمک کردن را وظیفه خود قلمداد نکنید.
به کسی که کمکش کردهاید ، اینطور القا نکنید که کمک کردن شما وظیفهتان بوده است ، و باید کمک میکردهاید. کسی که از شما کمک گرفته خوب است ارزش کار شما را درک کند. اگر کمک خود را به وظیفه تقلیل دهید ، از شما متوقع خواهد شد. و در صورت قطع کمک از جانب شما ، آن را به دشمنی تعبیر میکند. شخصیت خود را هنگام کمک کردن کوچک نکنید.
نقطه مقابل و افراطی این خودشکنی و کمک خودشکنانه ، منت گذاشتن و خرد کردن شخصیت فردی است که کمکش میکنید و کار بسیار ناپسندی است که در ادامه به آن خواهیم رسید.
کمک کردن وظیفهای اخلاقی و عام است و اختصاص به شخص خاصی چون شما ندارد. پس نباید در شخص خاصی نسبت به شما ایجاد توقع بکند. همینکه احساس وظیفه میکنید کافی است و لازم نیست حس وظیفهشناسیتان را به دریافت کنندگان کمک منتقل کنید.
کسی را معتاد به کمک خود نکنید.
شکل افراطیتر کمکهای خودشکنانه ، تکرار و استمرار بیش از حد و غیر ضروری آن است. این سبب میشود که فرد مقابل علاوه بر اینکه بهرهمندی از کمک شما را حق خود بداند ، به آن معتاد هم بشود. در این حالت ضمن اینکه از نظر شخصیتی به شما وابسته میشود ، چشمش دائم به دنبال کمک شماست. و در صورت دریافت نکردن کمک از شما ، واکنش خصمانه به شما ممکن است نشان دهد. پس برای اینکه بدانیم چگونه به دیگران کمک کنیم ، دانستن این موضوع لازم است.
کمک کردن را به بخشی از معامله تبدیل نکنید.
سعی کنید کمکتان خالصانه و از روی محبت باشد و از کسی که کمکش کردهاید ، توقع جبران نداشته باشید. همانگونه که شما وظیفهای برای کمک کردن به دیگران ندارید ، دیگران هم وظیفه جبران ندارند. اگر تشکر کردند یا جبران کردند ، سطح درک و شعور والای خود را نشان دادهاند و اگر این کار را نکردند ، باز هم سطح شعور و شخصیت خود را نشان دادهاند.
ضمن اینکه ممکن است آنها هم به نوبه خود کمک شما را جبران کنند اما شما حواستان نباشد و یا معیارهایی خاص خودتان را داشته باشید که متوجه این امر نشوید. پس در قضاوت کردن شخصیت دیگران پس از کمک گرفتن از خودتان هم عجله نکنید.
بهتر این است کمک کردن به دیگران را فرصتی برای رشد و اعتلای شخصیت خود قلمداد کنید. نه یک معامله برای بهرهمندی از کار دیگران.
اگر به دنبال بهرهمندی از خدمات دیگران در ازای خدمت خود هستید ، دنبال رابطه شراکت کاری باشید. و از ابتدا هم تمام توقعاتی که از شرکا در ازای خدماتتان دارید ذکر کنید.
سر کسی که کمکش کردهاید منت نگذارید.
بدتر از توقع جبران داشتن ، منت گذاشتن و بزرگ کردن کار خود است. این کار سبب خرد کردن شخصیت افراد میشود و کدورت زیادی ایجاد میکند.
برای دانستن اینکه چگونه به دیگران کمک کنیم ، درک این موضوع بسیار لازم است.
افراد پس از دریافت تفکر مدیون بودن از جانب فرد کمک کننده معمولا بدترین حالات و رفتارها را خواهند داشت. برخی از آنها خودشکنانه و برخی نیز ممکن است دیگرشکنانه باشد.
حس گناه
اولین آزاری که منت گذاشتن به دیگران وارد میکند ، حس گناه است. آنها حس گناهی را که پس از منت گذاشتن دریافت کردهاند درون خود خواهند ریخت. و درون فکنی خواهند کرد.
واکنش متقابل
ممکن است پس از انتقال حس گناه و دین به شخصی که از شما کمک گرفته ، او به شکل بدی با شما برخورد کند. پس از دریافت احساس گناه و خرد شدن شخصیت ، در صدد جبران بصورت پرخاش به شما بربیاید.
کمکتان را وسیله سوء استفاده از دیگران نکنید.
مرحله بدتر از توقع جبران داشتن و منت گذاشتن ، سوء استفاده از دیگران با وسیله قرار دادن کمکی که میکنید است.
این کار معمولا توسط افراد و شخصیتهای سوء استفادهگر و کنترل کننده انجام میشود.
آنها از کمک کردن برای ابزاری به عنوان باج دادن و در ازای آن ، به دست گرفتن کنترل دیگران استفاده مینمایند.
آنها با انتقال دائمی حس گناه و القای تفکر دین به طرف مقابل ، او را در موضع ضعف قرار داده و با ایجاد اجباری میل به جبران ، او را به کاری که میخواهند انجام دهند وادار میکنند و سوء استفاده شکل میگیرد.
پذیرای کمک دیگران باشید.
سعی کنید متعادل باشید و فقط دست بده نداشته باشید. بلکه اگر احتیاج به کمک پیدا کردید ، آن را بپذیرید. جریان پرداخت و دریافت را به شکل متعادلی در زندگی خود برقرار کنید.
از کمکهای دیگران در جهت رشد خود بهرهبرداری کنید و به عنوان فرصتی برد – برد به آن نگاه کنید. هم فرصتی برای رشد خودتان و هم فرصتی برای رشد اخلاقی و شخصیتی برای فردی که کمکتان میکند.
نکته: کمک گرفتن از دیگران به هیچ عنوان ننگ نیست ، مگر اینکه کسی که از او کمک میگیرید از نظر شخصیتی مشکل داشته باشد. مثلاً منتگذار یا کنترلگر باشد. پس لازم است بدانید از چه کسی درخواست کمک باید بکنید.
وقتی کسی کمکتان کرد جبران کنید.
کسی که کمکتان میکند ، حتما کمکش را جبران کنید. هر زمان که توانستید و شرایطش را داشتید. درست است که در بخشهای قبل گفتیم از کسی توقع جبران کمک خود را نداشته باشید ، و دیگران وظیفه جبران کمک شما را ندارند. اما جبران کمک دیگران به سود خود شماست و منزلت اخلاقی شما را افزایش میدهد.
کسی قانونا یا شرعا نمیتواند بابت عدم جبران کمک متعرض شما شود ، اما از نظر اخلاقی وجهه خود را از دست خواهید داد. به خصوص اگر این شخص دوستتان باشد ، عدم جبران حس دوستی و محبت را ممکن است به تدریج کاهش دهد.
در این نوشتار در مورد آداب کمک کردن و نکات مربوط به آن توضیحاتی دادیم. به امید اینکه مورد استقادهتان قرار گرفته باشد.
این مقاله برای من مفید بود
1+ 5 نفر این مقاله را پسندیده